یک هایپرویژن ( Hypervisor ) یکتا از دو شیوه برای مجازی سازی یک پیرامون محاسباتی است ، منظور ما از virtualize ، تقسیم منابع مشابه RAM , CPU از یک پیرامون محاسبات فیزیکی ( شناخته شده به عنوان سرور اصلی میزبان ) به چند ماشین مجازی کوچکتر ( شناخته شده به عنوان مهمان ) . هر مهمان می تواند سیستم عامل مورد بیچارگی خود را نصب کند و هر ماشین مجازی منابع خود ( RAM و CPU ) خود را دارد ، به راستی سرور مجازی صحیح همانند یک سرور فیزیکی رفتار می کند ، این امکان نیازمند حمایت قابلیتی به نام VT-x در سی پی یو های اینتل و AMD-V در سی پی یو های AMD است.

یکی از وظایف کلیدی که Hypervisor فراهم می کند تفکیک است ، این به این معنی است یک مهمان امکان دسترسی به سرور میزبان و وانگهی دسترسی به دیگر مهمان ( ماشین های مجازی ) ایجاد شده در سرور ندارد و رفتار های سرور مهمان روی آنها تاثیری نداشته باشد ، حتی اگر ماشین مهمان با مشکلاتی مشابه کرش شدن روبرو شود. پس هایپرویژن باید به دقت مثل یک سخت اسباب ماشین فیزیکی دنباله روی کند و از دسترسی مهمان به مشکل افزار واقعی بازداری کند ، از آنجایی که این عمل به شدت سرعت را کاهش می دهد از یک شیوه paravirtualized یا PV drivers استفاده می شود. این امکان تمام مشکل اسباب ها را به صورت مجازی در گزین کردن ماشین مجازی قرار می دهد و درایور های آن بدست Hypervisor اخذ می شود ، با استفاده از این طریق سرعت بالا می رود و همچنین امکان دسترسی سر راست به مشکل اسباب های اصلی سرور و کنترل آنها توسط مهمان دیگر وجود ندارد.

Hypervisors دو نوع است Type 1 و Type 2

Type 1 : در این گونه از Hypervisors که به اصطلاح به آن “برهنه فلزی” گفته می شود ، Hypervisors به طور مستقیم برای کنترل دشوار انگیزه ها و سیستم عامل های مهمان اجرا می شود. پس مجازی ساز های VMware ESXi و Xen از گونه Type 1 می باشد. تصویر زیر مثالی type 1 است :

هایپرویژن-Hypervisor تایپ 1
هایپرویژن – تایپ 1

Type 2 : در این نوع از Hypervisors که به اصطلاح به آن “میزبانی شده” گفته می شود ، Hypervisors در تو یک سیستم عامل اجرا می شود و بعد از آن سیستم عامل عامل های مهمان ایحاد می شود. سیستم های مجازی ساز دسکتاپ اغلب از این روش بهره‌گیری می کنند. بنابراین مجازی ساز های OpenVZ و KVM از نوع Type 2 هستند.تصویر ذیل مثالی type 2 است :

هایپرویژن-Hypervisor تایپ 2
هایپرویژن – تایپ 2

با تصاویر بالا نتیجه می گیریم Hypervisors تایپ 1 بهتر از تایپ 2 است زیرا در تایپ 1 Hypervisors اثناء دسترسی به منابع فیزیکی از سیستم عامل میزبان استفاده نمی شود. پیدا کردن نوع Hypervisors کاری زیاد ساده است ، برای مثال مجازی ساز KVM که به عنوان یک پردازش در سیستم عامل میزبان لینوکس نصب می شود از نوع TYPE-2 است. در واقع فرایند تاسیس صرفا دسترسی به تعداد محدودی منابع از راه سیستم عامل میزبان و بسیاری از وظایف دلنازک بدست ماژول کرنل انجام می شود که دسترسی سر راست به دشوار انگیزه ها را دارد.